- Aktualności

Szczegóły: Kategoria: Aktualności

Kampania wyborcza, to czas walki o głosy zapewniające władzę lub też możliwość zasiadania w Parlamencie. Głównym narzędziem walki są – a w każdym razie być powinny – programy wyborcze. Programy, które przekonają różne grupy społeczne i zawodowe do konkretnych ugrupowań politycznych. W tę kampanię postanowiła zaangażować się Federacja Związków Zawodowych Służb Mundurowych reprezentująca interesy polskich funkcjonariuszy i członków ich rodzin, ale również funkcjonariuszy emerytowanych, a nawet żołnierzy, których interesuje każdy sukces Federacji, bo wiadomo, że korzystne rozwiązania wprowadzane dla funkcjonariuszy, wprowadzane są również dla żołnierzy. Licząc na skróty, poczynaniami Federacji zainteresowane jest środowisko skupiające ponadmilionowy elektorat. Oceniając to z perspektywy pretendentów do przejęcia władzy – jest się do kogo „uśmiechnąć”.

Nie jest tajemnicą, że osoby w różny sposób związane z mundurem zainteresowane są przede wszystkim tym, co dobrego główne partie polityczne przygotowały właśnie dla niech. Federacja to zadanie postanowiła ułatwić i do komitetów wyborczych skierowała dziewiętnaście pytań, uzasadniając szczegółowo, skąd te pytania się wzięły i dlaczego jedne sprawy ważniejsze są od drugich. Wiadomo bowiem, że skala potrzeb i tego, co w służbach mundurowych wymaga naprawy, jest znacznie większa niż to, co znalazło się w wystąpieniach. Jednak, te dziewiętnaście pytań , to na dzień dzisiejszy podstawa, na którą uwagę funkcjonariusze zwracają najczęściej. Uzyskane odpowiedzi, Federacja zamierza niezwłocznie upublicznić, ułatwiając zadanie przy urnach wyborczych.

Z uzyskanych odpowiedzi może być też i taka korzyść, że można je będzie wykorzystać jako swego rodzaju zobowiązanie. Zobowiązanie, które po zdobyciu przez daną partię władzy bądź miejsc po stronie parlamentarnej mniejszości obligować będzie do konkretnych działań. A sama szczegółowość pytań pozwoli uniknąć tzw. „lania wody” – górnolotnych obietnic tak sformułowanych, żeby ich nie spełnić. Poniżej znajdą Państwo treść rzeczonego wystąpienia wraz uzasadnieniem i pytaniami.

Sławomir Koniuszy

* * *

Federacja Związków Zawodowych Służb Mundurowych reprezentująca interesy polskich policjantów, strażników granicznych, strażaków, funkcjonariuszy Służby Więziennej i Krajowej Administracji Skarbowej zwraca się z wnioskiem o przedstawienie szczegółów programu, jaki Państwa ugrupowania zamierzają realizować w IX Kadencji Parlamentu, w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego, w tym spraw o kluczowym znaczeniu dla funkcjonariuszy oraz członków ich rodzin.

W ramach trwającej kampanii wyborczej, Federacja wystąpiła do wszystkich komitetów wyborczych z prośbą o odniesienie się do zagadnień ujętych w poniższych punktach i udzielenie odpowiedzi w formie pisemnej. Uzyskane odpowiedzi, Federacja rozpowszechni wśród wyborców bezpośrednio związanych z mundurem, czyli w środowisku, skupiającym ponad milion wyborców: czynnych oraz emerytowanych funkcjonariuszy i żołnierzy, pracowników zatrudnionych w służbach mundurowych na etatach cywilnych, a także członków ich rodzin. Cały ten elektorat oczekuje, że na polskiej scenie politycznej znajdzie się przynajmniej jedno ugrupowanie, które raz na zawsze uporządkuje sposób finansowania bezpieczeństwa wewnętrznego, tworząc system zapewniający warunki stabilnego i trwałego rozwoju. System, który wyeliminuje niepewność wśród funkcjonariuszy i położy kres niekończącej się walce o ich prawa.

Wszyscy w Polsce wiedzą, że bez sprawnie działających służb mundurowych nie ma mowy o sprawnie działającym państwie i o bezpieczeństwie opartym na trwałych fundamentach. Nikt jednak w historii III RP, czyli na przestrzeni minionych 30 lat nie podszedł do tego tematu w sposób konsekwentny, decydując się na budowę trwałego, dobrze funkcjonującego systemu. Na przeszkodzie stawały najczęściej kalkulacje polityczne albo najzwyczajniej w świecie zasłaniano się brakiem pieniędzy w Budżecie Państwa. Tego typu polityką, kolejne ekipy rządzące skazywały formacje mundurowe i funkcjonariuszy na wegetację i niekończącą się walkę o to, o co w krajach Zachodniej Europy walczyć nie trzeba, co zagwarantowane jest zdrowym rozsądkiem i odpowiedzialnością, czyli racją stanu wyrażającą interes państwa i jego obywateli. Gdy władzę przejmowały ugrupowania, które do uwarunkowań bezpieczeństwa wewnętrznego podchodziły bardziej odpowiedzialnie, wdrażano działania naprawcze, ale każdemu z tych działań brakowało niestety konsekwencji. Brakowało przede wszystkim konkretnej strategii rozwoju, kompleksowego programu wpisującego się w taką strategię na lata, no i oczywiście odpowiednich środków. W rezultacie, wszystko to, co udawało się osiągnąć dzięki tym doraźnym działaniom, kolejne ekipy rządzące marnotrawiły, nie dostrzegając potrzeby kontynuacji programów naprawczych, albo jeszcze gorzej – decydując się na zmiany, które system bezpieczeństwa dodatkowo osłabiały. Taki właśnie charakter miały reformy systemu zaopatrzeniowego wdrażane w roku 1999 i 2012. Z konsekwencjami tych nieodpowiedzialnych reform służby mundurowe zmagają się do dzisiaj. Jednak odbudowa atrakcyjności służby w warunkach kryzysu kadrowego nie jest już taka łatwa, jak pseudoreformy oparte na fałszywym założeniu, że funkcjonariusze to grupa korzystająca z nieuzasadnionych przywilejów i w imię sprawiedliwości społecznej należy im to odebrać.

Federacja przestrzegała przed konsekwencjami tamtych reform, przestrzega również i dzisiaj. Tyle że dzisiaj przestrzega przed konsekwencjami niekonsekwencji, czyli przed tym, że bezpieczeństwo wewnętrzne w naszym kraju w dalszym ciągu nie posiada stabilnych fundamentów, w dalszym ciągu uzależnione jest od doraźnych koncepcji politycznych, nie trwających dłużej niż jeden cykl wyborczy.

Szanowni Państwo!

Opieranie bezpieczeństwa, czyli czegoś, co bez wątpienia powinno być stabilne i trwałe, na fundamentach z prowizorki, na doraźnej polityce partii ubiegających się o władzę, źle temu bezpieczeństwu wróży. W ocenie Federacji problemu służb mundurowych trwale nie rozwiążą żadne epizodyczne ustawy. Nie naprawił jej Program modernizacji z roku 2007, nie naprawi jej Program modernizacji z 2016 r., czy zapowiadany Program rozwoju. Tego typu programy niewątpliwie sytuację poprawiają i w obecnej sytuacji są niezbędne, ale nie naprawiają jej w sposób trwały!

Wprowadzane podwyżki uposażeń bez trwałego mechanizmu waloryzacji ulegną szybkiej dewaluacji a zakupiony sprzęt będzie wymagał napraw, dalszej wymiany, i co z tym idzie – kolejnych programów naprawczych. Taki scenariuszy polskie służby już przerabiały. Dlatego Federacja domaga się przede wszystkim wprowadzenia budżetów zadaniowych dla poszczególnych służb i powiązania całości nakładów na bezpieczeństwo wewnętrzne z wielkością gospodarki krajowej – ze wskaźnikiem PKB. Funkcjonowanie służb mundurowych powinno być oparte na realnym budżecie, na budżecie pozwalającym tworzyć plany, zapewniającym warunki rozwoju w dłuższej perspektywie. Rozwój służb mundurowych nie można uzależnić od nastrojów politycznych i pisanych na kolanie koncepcji, ale na rozwoju gospodarki krajowej, na długofalowej strategii, mającej swoje odwzorowanie w realnych nakładach. W podobny sposób do problemu finansowania służb mundurowych podchodzi Najwyższa Izba Kontroli w raporcie na temat realizacji „Programu Modernizacji Policji, Straży Granicznej, Straży Pożarnej i Służby Ochrony Państwa w latach 2017–2020”.

Polska znajduje się w czołówce krajów wysokorozwiniętych, Polska cieszy się stabilnym i zrównoważonym wzrostem gospodarczym. Przyszłoroczne wydatki państwa w zestawieniu z przychodami mają być przełomowe w trzydziestoletniej historii III RP. Nie istnieje zatem żaden argument, żeby bezpieczeństwo wewnętrzne w dalszym ciągu pozostawiać na łasce przypadku i doraźnych programów naprawczych. Stabilny rozwój służb mundurowych trzeba wreszcie oprzeć na stabilnym, realnym budżecie i uaktywnić mechanizmy zabezpieczające uposażenia funkcjonariuszy przed dewaluacją. Kryzys kadrowy, który w służbach mundurowych trwa już od ponad trzech lat i w dalszym ciągu ulega pogłębieniu będzie dla przyszłych władz poważnym wyzwaniem. Zwracając się do komitetów wyborczych z propozycją naprawy systemu bezpieczeństwa wewnętrznego, Federacja Związków Zawodowych Służb Mundurowych chce przyszłym władzom ułatwić to zadanie. W zamian za to Federacja oczekuje, że wysiłki na rzecz bezpieczeństwa wewnętrznego poprą wszystkie ugrupowania, które znajdą się w Parlamencie IX Kadencji. Dlatego przedstawione przez Federację rozwiązania adresowane są zarówno do tych ugrupowań, które jesienne wybory wygrają i będą rządzić lub współrządzić, jaki i do tych, które znajdą się po stronie parlamentarnej mniejszości.

Czy w związku z tym Państwa ugrupowanie po zdobyciu miejsc w Sejmie i Senacie IX Kadencji zamierza współpracować z Federacją Związków Zawodowych Służb Mundurowych i zobowiązuje się do podjęcia skutecznych działań zmierzających do:

Stworzenia systemu uzależniającego nakłady na bezpieczeństwo wewnętrzne państwa od Produktu Krajowego Brutto, na wzór rozwiązań kształtujących wydatki na obronność lub na ochronę zdrowia?
Opracowania i wdrożenia długofalowej strategii rozwoju poszczególnych formacji mundurowych obejmującej wzrost uposażeń funkcjonariuszy w poszczególnych latach?
Utworzenia dla poszczególnych formacji mundurowych tzw. budżetów zadaniowych, uwzględniających, oprócz pełnej realizacji zadań i wzrostu uposażeń, nakłady na inwestycje i modernizacje według przyjętej strategii rozwoju?
Odmrożenia mechanizmu corocznej waloryzacji uposażeń w oparciu o ustawę z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2288)?
Zrównania statusu funkcjonariuszy przyjętych po raz pierwszy do służby po 1 stycznia 1999 r. ze statusem funkcjonariuszy przyjętych przed tą datą, poprzez likwidację art. 15a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 288, 730)?
Wprowadzenia tzw. dodatku progresywnego, czyli rozwiązań pozwalających na uzyskanie maksymalnej wysokości dodatku służbowego lub funkcyjnego w momencie uzyskania uprawnienia do pełnej emerytury?
Wprowadzenia ekwiwalentu pieniężnego za służbę pełnioną w porze nocnej oraz dni ustawowo wolne od pracy?
Przywrócenia pełnego uposażenia za czas absencji chorobowej nieprzekraczający 30 dni w roku?
Zrównania uprawnień mieszkaniowych dla funkcjonariuszy z uprawnieniami, z których korzystają żołnierze zawodowi?
Wprowadzenia kadencyjności na stanowiskach szefów poszczególnych formacji mundurowych?
Likwidacji Biura Nadzoru Wewnętrznego, jako instytucji naruszającej granice kompetencyjne w relacjach właściwego ministra z komendantami głównymi i Dyrektorem Generalnym Służby Więziennej w zakresie sprawowania nadzoru?
Utworzenia systemu ochrony zdrowia, opartego na tzw. poliklinikach i sanatoriach podległych MSWiA, który umożliwiłby funkcjonariuszom szybki powrót do zdrowia po wypadkach, jakim ulegli w związku z realizacją swoich zadań albo chorób mających związek ze służbą?
Uchwalenia nowelizacji przepisów pozwalających na wypłatę ekwiwalentu za niewykorzystany w sposób zgodny z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r. (sygn. akt K 7/15, ogłoszony w Dz. U. z 2018 r., poz. 2102)?
Wprowadzenia powszechnego dodatku przedemerytalnego dla funkcjonariuszy, którzy osiągną co najmniej 25 lat służby i nadal pozostaną w służbie, uzależnionego od pozytywnej opinii służbowej?
Usunięcia niekonstytucyjnych zapisów z ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 288, 730), w stosunku do funkcjonariuszy, którzy pełnili służbę w organach bezpieczeństwa PRL, przeszli pozytywną weryfikację i kontynuowali służbę w Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służbie Więziennej?
Wzmocnienia ochrony funkcjonariuszy w zakresie BHP i środków ochrony osobistej?
Wydłużenia systemu szkoleń zawodowych i specjalistycznych oraz dostosowania programów doskonalenia zawodowego do aktualnych potrzeb?
Zakupienia ubezpieczenia AC na pojazdy służbowe?
Przygotowania i wdrożenia kampanii kształtujących właściwe postawy społeczne wobec funkcjonariuszy podejmujących interwencje?